تاثیر فیزیوتراپی و کار درمانی در درمان سیاتیک و دیسک کمر

تاثیر فیزیوتراپی و کار درمانی در درمان سیاتیک و دیسک کمر تاثیر فیزیوتراپی و کار درمانی در درمان سیاتیک و دیسک کمر ناحیه کمر در معرض فشار و استرس های فیزیکی بسیاری است. این مسئله می تواند منجر به توزیع نامتناسب وزن و انتقال فشار بیشتر به قسمت های تحتانی ستون فقرات کمری گردد. در نتیجه آن، درد و آسیب های وارده به اعصاب نخاعی خود را نشان می دهد. ساده ترین آسیب وارده، بیرون زدگی خفیف دیسک بین مهره ای است. خروج دیسک از محل طبیعی آن منجر به درد کمر و دردهای منتشر شونده به اندام تحتانی می شود. اگر قسمت خارجی یا همان حلقه فیبری دیسک بین مهره ای دچار پارگی شود، قسمت نرم وسط دیسک دچار بیرون زدگی به داخل کانال نخاع مجاور می شود. در این شرایط علائمی چون درد شدید کمر بروز می کند. اگر این بیرون زدگی ریشه های عصبی مجاور را تحت فشار قرار دهد علائم سیاتیک بروز پیدا می کند. این علائم شامل تغییرات حس اندام، از بی حسی گرفته تا فلج عضلانی پا یا ناحیه باسن می باشد.

فتق دیسک کمری

مهره ها به عنوان واحد های سازنده ستون فقرات، توسط دیسک های بین مهره ای که حالت اسفنجی دارند و در بین مهره ها قرار می گیرند، محافظت می شوند. تا زمانی که دیسک های بین مهره ای سالم هستند، علاوه بر نقش ضربه گیری، در خم و راست شدن و حرکات آزادانه بدن کمک می کنند. آسیب دیسک بین مهره ای که به عنوان فتق دیسک هم شناخته می شود، به یکی از این دو صورت است: بیرون زدگی دیسک یا پارگی دیسک. فتق دیسک کمر معمولا در نواحی تحتانی کمر رخ می دهد ولی در گردن هم می تواند اتفاق بیفتد. فتق دیسک با وارد کردن فشار به ریشه های عصبی مجاور، منجر به علائمی چون درد، بی حسی و ضعف عضلانی در امتداد اعصاب درگیر می گردد.  فتق دیسک همچنین می تواند در اثر آسیب های ناشی از تصادفات، بلندکردن اشیا به روش نامناسب و در اغلب موارد آسیب های دیسک بین مهره ای در اثر ضعف ساختار دیسک در اثر افزایش سن رخ می دهد که به آن تخریب دیسک بین مهره ای می گویند.

درد سیاتیک

درد سیاتیک یک درد بسیار آزاردهنده است که جز دردهای کمر و پشت پا محسوب می شود. دلایل مختلفی برای تحریک فشرده‌سازی عصب سیاتیک وجود دارد. «شایع‌ترین عوامل تحریک عصب سیاتیک فتق دیسک کمر، سندرم پیریفورمیس و تنگی کانال نخاعی کمر است» که تشخیص آن آسان است. این درد مشخصات ویژه ای دارد که از آن جمله انتشار درد در امتداد عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک بزرگترین عصب موجود در بدن است. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی کمر شروع می شود‌‌. سپس در مقطع ستون فقرات جدا شده و به سمت ناحیه باسن ها، ساق پاها و کف پاها پیش می رود. گاهی عصب سیاتیک توسط دیسک کمر تحت فشار قرار می گیرد . در این حالت علائم حسی مثل حس سوزش، تیر کشیدن و سوختن در قسمت تحتانی کمر، باسن و ساق پا و کف پای فرد بروز می‌یابد.

کار درمانی چیست؟

کار درمانی چیست؟ کار درمانی چیست؟   کاردرمانی یکی از حیطه های درمانی است که در زمینه بهبود عملکرد بیمار در انجام کارهای روزمره کمک می‌کند. کاردرمانی و فیزیوتراپی در انجام تمامی کارهای روزمره می توانند کمک کننده باشند:
  • بهداشت فردی، لباس پوشیدن، خوردن، جا به جایی در منزل
  • مثمر به ثمر بودن مثل رفتن به کار یا مدرسه و حضور در جامعه
  • فعالیت های اوقات فراغت: ورزش کردن، باغبانی کردن و فعالیت های اجتماعی

چطور کار درمانی در درمان کمر درد یا درد سیاتیک به من کمک می کند؟

در اغلب موارد، درد دیسک کمر حالت گذرا و تکرارشونده دارد. در عین حال چیزی که بیشتر مردم نمی دانند این است است که داشتن بیماری های زمینه ای محدودیت حرکات مفاصل، ضعف عضلانی و مشکلات هماهنگی عصبی، افراد را در برابر آسیب های دیسک مستعد می کند و شدید تر به بیماری مبتلا می شوند. دیسک کمر و دردهای سیاتیک با فیزیوتراپی کاملا قابل درمان هستند. کار درمانگر شما براساس تشخیص بیماری شما، برنامه درمانی مشخصی را برای شما تنظیم می کند. فیزوتراپ یا کار درمانگر ابتدا روش های مختلف درمان را براساس علائم شما به کار می گیرد. این روش ها به خصوص در هفته های اول بیماری بیشترین اثر را در تسکین درد و بازگشت به فعالیت های عادی دارد. نشان دادن وضعیت مناسب و راحت قرار گیری ستون فقرات در حین حرکت، تکیه دادن یا خواب یکی از اقدامات در این زمینه است. در جهت تسکین درد یا اسپاسم عضلانی، فیزیوتراپ شما از کمپرس های سرد یا گرم، تحریک الکتریکی یا استفاده از امواج اولتراسوند استفاده می کند.

کار درمانی و ورزش

کار درمانی و ورزش کار درمانی و ورزش   با بروز علائم درد ناشی از دیسک کمر یا درد سیاتیک، بیشتر افراد فعالیت های فیزیکی خود را محدود کرده اند. در نتیجه درد و عدم فعالیت فیزیکی افراد، عضلات دچار ضعف و خارج شدن از وضعیت عادی شده و اختلال در عملکرد پاها و کمر رخ می دهد. کار درمانگرها با استفاده از روش های توانبخشی فعال از این عوارض جلوگیری می کنند. با استفاده از کار درمانی فعال، عملکرد عضلانی فرد بهتر به حالت قبل بر می گردد و فعالیت های فیزیکی خود را آسان تر انجام می دهد. توانبخشی فعال موجب تسریع بهبود بیماری و از مزمن شدن بیماری جلوگیری می کند. ورزش های هوازی مثل دویدن بر روی تردمیل، استفاده از دوچرخه ثابت، شنا، میتواند موجب تسکین درد کمری و آزادشدن اندورفین ها در جریان خون شود. اندورفین ها، مسکن های طبیعی بدن هستند. در سیر بهبودی، فیزیوتراپ به تدریج درمان شما را به سمت تمرین های ورزشی استقامتی عضلات شکم، کمر و پاها گسترش می دهد. کار کردن با این عضلات اصلی به شما در تسهیل حرکات و کاهش شانس ابتلا به درد و مشکلات آینده کمک می کند.

کار درمانی در زمان انجام فعالیت های روزمره

فیزیوتراپ ها به شما آموزش های لازم جهت حفظ سلامت ستون فقرات را حین فعالیت های روزمره می دهند. آموزش هایی در زمینه وضعیت های استاندارد قرار گیری بدن و ارتباط آنها با سلامت ستون فقرات را ارائه می دهند. همچنین در مورد مکانیک بدن، چگونگی حرکت و عملکرد بدن در حین فعالیت ها، نحوه صحیح انجام کارهای روزمره از جمله بلندکردن و حمل اشیا، ایستادن و راه رفتن صحیح و نحوه انجام استاندارد فعالیت های شغلی را به شما آموزش می دهند.

کار درمانی و بازگشت به کار

متخصص فیزیوتراپی در کنار پزشک هماهنگ کار می کنند تا بازگشت به کار شما را در اولین زمان ممکن میسر کنند. در ابتدا نیاز هست که فقط کارهای سبک تر برای شما در نظر گرفته شود ولی به محض بازگشت توانایی فرد، وی به کار قبلی خود بر می گردد. کار درمانگر ها همچنین یک ارزیابی شغلی انجام می دهند تا از جهت ایمنی شغلی اطمینان حاصل کنند.

توانبخشی پس از اعمال جراحی

توانبخشی پس از اعمال جراحی توانبخشی پس از اعمال جراحی توانبخشی پس از عمل های جراحی فرآیند پیچیده تری دارد. براساس عمل جراحی انجام گرفته، طول مدت بستری در بیمارستان متفاوت است. در بعضی اعمال جراحی شخص بلافاصله بعد از عمل ترک می کند ولی بعضی جراحی ها مثل جراحی های اتصال مهره ها نیازمند مدت بیشتر چند روزه هستند. در دوران بهبودی پس از جراحی، شما بایستی دستورات پزشک جراح را اجرا کنید و از آتل های مخصوص ناحیه کمر یا کمربند های انعطاف پذیر ناحیه کمری استفاده کنید. همچنین بایستی در انجام فعالیت های بیش از حد در چند هفته اول پس از جراحی جانب احتیاط را رعایت کنید. شما ممکن است به فیزیوتراپی یا کاردرمان پس از ترخیص نیاز پیدا کنید. اگر جراحی اتصال مهره انجام داده باشید، جراح شما مدت زمان ۶ هفته تا ۳ ماهه ای را قبل از شروع فیزیوتراپی یا کاردرمانی به شما توصیه می کند که صبر کنید. اگرچه زمان مورد نیاز جهت بهبودی متفاوت است ولی بعد از شروع فیزیوتراپی یا کار درمانی، شما بین یک تا سه ماه زمان نیاز خواهی داشت که به این مراکز مراجعه داشته باشید. مدت زمان مورد نیاز بستگی زیادی به نوع عمل جراحی و میزان پیشرفت شما دارد.
نظرات: 0 مشاهده